کارد قصابی راسته بری

کارد قصابی راسته بری

آثار استاد فضلی از معدود کارهایی می باشند که نیازی به امضا در آنها وجود ندارد چرا که خود آثار به خودی خود معرف این سازنده خوش ذوق هستند. اثر مذکور از لحاظ ارگونومی و وزن کار بسیار کاربردی بوده و قابل رقابت با نمونه های آلمانی، آمریکایی و ژاپنی هستند.

موردی که در این اثر و این قبیل آثار استاد فضلی به چشم میخورد طراحی مینیمالیست آنها می باشد که در عین سادگی زیبایی بسیار زیادی به کار داده است و از جنس تیغه فولاد دمشقی ( Damascus Steel ) میباشد.

فولاد دمشقی:

فولاد دمشقی به صورت لایه به لایه از فولادهای مختلف تشکیل شده و همین موضوع، یکی از دلایل محبوبیت این نوع فولاد است. فولادهای مورد استفاده در فولاد دمشقی، اغلب، ترکیبی از یک فولاد با کربن بالا و یک فولاد با آلیاژهای نیکل هستند.

فولاد با کربن بالا، سختی زیادی به فولاد دمشقی میدهد و آلیاژهای نیکل، از این نوع فولاد در برابر خوردگی و مقاومت محافظت می‌کنند. از فولاد دمشقی، معمولاً در ساخت وسایل تزئینی، ساخت چاقو، شمشیر، و اسلحه استفاده می‌شود.

جالب است بدانید که اسم این فولاد از منطقه‌ی دمشق سوریه سرچشمه گرفته است. به طور کلی، علت نامگذاری فولاد دمشقی این است که خرید و فروش آن در دمشق انجام میشد. البته برخی دیگر اعتقاد دارند که این نامگذاری به دلیل شباهت فولاد دمشقی به نوعی پارچه به نام damask بوده است.

این فولاد چگونه ساخته می‌شود؟

تقریباً می‌توان گفت که فرآیند تولید فولاد دمشقی، کار سختی است! معمولاً ساخت فولاد دمشقی توسط صنعتگران با تجهیزات خاصی صورت میگیرد. به طور کلی، فولاد دمشقی در سه مرحله ساخته می‌شود که به این شرح است:

در مراحل اولیه‌ی تولید این فولاد، تعدادی ورق فولادی یا دیسک فولادی را روی هم قرار میدهند؛ این ورق ها باید به صورت یکی‌ در میان سخت و نرم باشند. (منظور از سخت و نرم بودن، میزان کربن و نیکل موجود در آنهاست؛ ورق‌هایی که کربن بیشتر دارند، نسبت به ورق‌های نیکل‌دار، سختتر هستند.)

در مرحله‌ی بعدی، لایه‌هایی از فولاد را که روی هم قرار گرفته‌اند، درون کوره قرار میدهند تا با ایجاد گرما به هم متصل شوند و تشکیل یک بلوک لایه لایه را بدهند. بعد از آن، جوش کاری ورق‌های فولادی انجام می‌شود.

در مراحل بعدی، مجدّداً بلوک یکپارچه، تحت حرارت زیاد قرار میگیرد تا نورد شود. وقتی که طول بلوک یکپارچه دو برابر شد، آن را از وسط دو نیم کرده و روی هم قرار می‌‌دهند. سپس مرحله‌ی دوم را یکبار دیگر انجام میدهند. می‌توان این مراحل را چندین بار تکرار کرد تا شکل مورد نظر ایجاد شود.

چوب ونگه آفریقایی به همراه سوپر پین موزائیکی

چوب ونگه چوبی بسیار معروف در سراسر جهان است. علت معروفیت این چوب محکمی، ماندگاری و مقاومت در برابر حمله موریانه ها است. این چوب به تدریج در بازار رو به کاهش است؛ علت این امر کم بودن درخت های جدید از این گونه می باشد. ونگه از درخت Millettia laurentii در آفریقا به دست می آید. امروزه این درخت در لیست درخت های در معرض خطر قرار دارد. بعضی ها ونگه را به نام رز وود آفریقایی هم می شناسند. ونگه به علت روغن طبیعی که درون چوبش وجود دارد برای مقاومت و پایداری الوار آن نیازی به افزودن مواد شیمیایی ندارد. یکی دیگر از ویژگی های خاص این چوب که آن را محبوب کرده است، رنگ و ظاهر خاص آن می باشد. ونگه رنگی قهوه ای شکلاتی تیره، همراه با رگه های سیاه دارد. وقتی این چوب را با رنگ روغن جلا دهیم، تیره تر از حالت اولیه می شود و تقریبا به رنگ سیاه در می آید. از آنجایی که این چوب کمیاب شده، چوبی بسیار گران قیمت به حساب می آید. از این چوب برای ساخت روکش، کف، مبلمان داخلی و خارجی، سازها به خصوص گیتار و… استفاده می شود.

درخت ونگه در آفریقای مرکزی رشد میکند و بلندی آن به 17 تا 28 متر میرسد. قطر تنه این درخت به 1 تا 1.2 متر میرسد.

شکل ظاهری: مغز چوب ونگه به رنگ قهوه‌ای گاهی اوقات ته رنگ قرمز یا زرد با رگه‌های مشکی است. پس از پرداخت و روغن خوردن، این چوب رنگی نزدیک به مشکی به خود می‌گیرد.

بافت: چوب ونگه، رگه‌های عمودی و بافت زبر و درشتی دارد. این چوب در حالت طبیعی و قبل از پرداخت، جلا و درخشندگی کمی دارد.

مقاومت در برابر پوسیدگی: چوب ونگه در برابر حمله موریانه بسیار مقاوم و پایدار است.

کار با چوب ونگه: چه با ابزار دستی و چه ماشین آلات، دشوار است. باید نجار ماهری باشید تا بتوانید از چوب ونگه محصولی بسازید. به علت زبری بافت چوب ونگه ،در هنگام کار باید از دستکش استفاده کرد؛ زیرا امکان فرو رفتن تکه‌های چوب در دست بسیار زیاد است؛ که خطر عفونت را به همراه دارد. مشکل دیگری که برای استفاده از این چوب داریم  پر کردن منافذ بسیار بزرگ آن است، که می‌تواند کار دشواری باشد.